Kinderen worden meestal zeer aangetrokken door dieren, vaak wordt een konijntje dan ook voor een kind aangeschaft. Voor een ouder kind kan een konijn inderdaad een lief kameraadje zijn. Maar heel jonge kindjes en jonge konijntjes zijn, hoe schattig ze allebei zijn, is de slechtste combinatie die je kunt bedenken. Een jong kindje is echt niet geschikt om een konijntje als ‘eigen dier’ te hebben. Want hoewel het jonge konijntje er pluizig en mollig uitziet, heeft het jonge diertje een fragiel en erg kwetsbaar skeletje. De botjes van de pootjes bijvoorbeeld zijn zo dun als luciferhoutjes.

Een jong kindje kan een konijntje te hardhandig optillen of veel te stevig vastgrijpen met de kleine knuistjes, hier kan een jong konijntje niet tegen. Of het diertje wordt verkeerd vastgeklemd, waardoor het hevig gaat spartelen en de rug kan breken, of de armpjes en handjes van het kind raken lelijk verwond door de scherpe nagels.

Als je toch een levend konijn aanschaft voor een jong kindje, dan kun je beter kiezen voor een volgroeid konijn. Daarbij kun je ook beter een konijn van een groter soort kiezen, omdat bijvoorbeeld een volwassen Vlaamse reus beter tegen een stootje kan dan een dwergkonijn.

Maar alles bij elkaar genomen heeft een heel jong kindje eigenlijk veel meer aan een pluchen speelgoeddier, dan een levend konijn. Dat kan naar hartenlust gesjouwd, geklemd of geknuffeld worden.